En toen was er nog het verhaal van de appelboom

Het zijn kleine ondernemers in mijn klas. 

Ik had ze reeds een paar keer over bezig gehoord tijdens fruit en drank. 

Er werd uitgewisseld, gegokt, taken verdeeld,...

Enkele kleuters gingen een bedrijfje opstarten van eigen appels, peren en druiven. 

Ze moesten pitten sparen om dat te planten, en het fruit die van de bomen kwam gingen ze dan verkopen. 

Alessio, was de chinees vrijwilliger die aan zijn mama druiven met pitten moest vragen.

Toen ze de kleuters dit bleven volhouden, zocht ik samen met hen even op hoe we een appelboom konden kweken uit een zaadje. 

Blijkbaar is het werk van lange duur. 

Je neemt verschillende pitjes en legt die op een keukenpapiertje. 

Je spuit ze nat en zet ze in de koelkast. 

Je houd de pitten gedurende 6 weken nat en koel en dan zouden de zaadjes moeten kiemen. 

De aanhouder wint en trouw bleven er twee dames, de pitten nat maken en dromen van appelbomen.

Ze droomden zelfs zo luid dat Juf Tania van de tweede kleuterklas hen hoorde. 

Zij kon het niet over haar hart krijgen dat de kinderen zo lang moeten wachten en besloot tot actie over te gaan. 

Vorige week vonden de dames die de pitten gingen nat spuiten, plots een boom in de koelkast ipv pitten. 

Nu is het wachten toch een beetje ingekort.
Hopelijk, kunnen deze kleuters alvorens ze de school verlaten in het zesde leerjaar een appeltje van 'hun' boom smullen.